წიგნი

პინკ ფლოიდი წიგნი

სა­ჩუ­ქა­რი მე­ლო­მა­ნებს და არა მხო­ლოდ... 
       
                   ბა­კურ სუ­ლა­კა­უ­რის გა­მომ­ცემ­ლო­ბა უჩ­ვე­უ­ლო სე­რი­ის “ილუს­ტ­რი­რე­ბუ­ლი ბი­ოგ­რა­ფი­ე­ბის” გა­მო­ცე­მას “ბით­ლ­ზის” და “ფინქ ფლო­ი­დის” ალ­ბო­მე­ბით იწყებს, რო­მე­ლიც მო­ი­აზ­რებს, მსოფ­ლიო მუ­სი­კის ლე­გენ­დე­ბის შე­სა­ხებ არა მხო­ლოდ ტექ­ს­ტის, ფო­ტო­ე­ბის დახ­მა­რე­ბი­თაც მოგ­ვითხ­როს. ტექ­ს­ტიც და ფო­ტოც ჯგუ­ფის ცხოვ­რე­ბის ქრო­ნო­ლო­გი­ას მიჰ­ყ­ვე­ბა და იმ იშ­ვი­ათ ამ­ბებს გვახ­სე­ნებს, რო­მელ­საც ინ­ტერ­ნეტ­ში ვერ ნა­ხავთ. ბრი­ტა­ნულ­მა გა­მომ­ცემ­ლო­ბამ “ატ­ლან­ტიკ პრეს­მა”, რომ­ლის­გა­ნაც “სუ­ლა­კა­უ­რის გა­მომ­ცემ­ლო­ბამ” ბეჭ­დ­ვის უფ­ლე­ბა მო­ი­პო­ვა, ილუს­ტ­რი­რე­ბუ­ლი ბი­ოგ­რა­ფი­ე­ბის სე­რია სწო­რად გათ­ვა­ლა, რად­გან ამ­გ­ვა­რი წიგ­ნე­ბი არა­თუ სა­ჩუ­ქა­რი, ბიბ­ლიაა მე­ლო­მა­ნე­ბი­სათ­ვის, ვის­თ­ვი­საც მუ­სი­კა ცხოვ­რე­ბა­ში ყვე­ლა­ფერ­ზე მე­ტად მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნია, რად­გან თვლი­ან, რომ ეს ისე­თი­ვე სტი­ქი­უ­რი ენერ­გიაა, რო­გორც ცეცხ­ლი და წყა­ლი. ხო­ლო რო­ცა პირ­ვე­ლი მოს­მე­ნის­თა­ნა­ვე ხვდე­ბი, რომ ეს ოთხი ლი­ვერ­პუ­ლე­ლი ბი­ჭი სწო­რედ შენ­თ­ვის და შე­ნი თა­ო­ბის­თ­ვის მღე­რო­და და “ფინქ ფლო­ი­დის” ფსი­ქო­დე­ლი­უ­რი მუ­სი­კა შენს სის­ხ­ლ­შიც პულ­სი­რებს, მე­ლო­მა­ნო­ბა არ არის სა­ჭი­რო, უბ­რა­ლოდ, ხე­ლოვ­ნე­ბის ძა­ლას გრძნობ. “ილუს­ტ­რი­რე­ბუ­ლი ბი­ოგ­რა­ფი­ე­ბის” სე­რი­ით, “ბით­ლ­ზის” და “ფინქ ფლო­ი­დის” გარ­და, ბრი­ტა­ნეთ­ში უკ­ვე გა­მო­ცე­მუ­ლია სხვა­დას­ხ­ვა ჯგუ­ფე­ბი­სა და შემ­ს­რუ­ლებ­ლე­ბის ალ­ბო­მე­ბი: “რო­ლინგ სტო­უნ­ზის”, ელ­ტონ ჯო­ნის, ბობ დი­ლა­ნის, “ლედ ზე­პე­ლი­ნის”, მა­დო­ნას... სე­რი­ის ის­ტო­რია სულ ორ წე­ლი­წადს ით­ვ­ლის და გრძელ­დე­ბა. რო­გორც სე­რი­ის ქარ­თუ­ლი ვერ­სი­ე­ბის რე­დაქ­ტორ­მა და “პინკ ფლო­ი­დის” მთარ­გ­მ­ნელ­მა ნი­ნო გო­გა­ლა­ძემ გვითხ­რა, მარ­თა­ლია, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში სპე­ცი­ა­ლუ­რი გა­მო­კითხ­ვა არ ჩა­უ­ტა­რე­ბი­ათ, მაგ­რამ პირ­ვე­ლი წიგ­ნე­ბის შერ­ჩე­ვი­სას მსოფ­ლიო ტენ­დენ­ცია გა­ით­ვა­ლის­წი­ნეს. თუმ­ცა კი, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­შიც უამ­რა­ვი, სხვა­დას­ხ­ვა თა­ო­ბის ბით­ლო­მა­ნია, არ­სე­ბობს ასე­ვე ოფი­ცი­ა­ლუ­რი ქარ­თუ­ლი სა­ი­ტე­ბი “ფინკ ფლო­ი­დის” და “ბით­ლ­ზის”. ნი­ნო გო­გა­ლა­ძე: “მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ბავ­შ­ვო­ბი­დან ვარ “ფინქ ფლო­ი­დის” მოყ­ვა­რუ­ლი, თარ­გ­მ­ნი­სას ბევ­რი ახა­ლი რა­ღაც გა­ვი­გე. ტექ­ს­ტე­ბი ჯგუ­ფის წევ­რე­ბის ინ­ტერ­ვი­უ­ებ­ზე დაყ­რ­დ­ნო­ბი­თაა შექ­მ­ნი­ლი და გა­მიზ­ნუ­ლად და­წე­რი­ლია მოკ­ლედ, პო­პუ­ლა­რუ­ლი ენით, ისე­თი, რო­გო­რიც უნ­და იყოს ალ­ბომ­ში. მოთხ­რო­ბი­ლია ის­ტო­რი­ე­ბი ჯგუ­ფე­ბის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბი­დან დაშ­ლამ­დე. ამ წიგ­ნე­ბის მი­ზა­ნია, მკითხ­ვე­ლის თვალ­წინ გა­ა­ცოცხ­ლოს ლე­გენ­და­რუ­ლი ჯგუ­ფე­ბის მოღ­ვა­წე­ო­ბა, ეპო­ქა, კონ­ცერ­ტე­ბი თუ მოგ­ზა­უ­რო­ბა და ზუს­ტი აქ­ცენ­ტე­ბით მი­ა­ნიშ­ნოს, რის გა­მოა ეს მუ­სი­კა ფა­სე­უ­ლი, რო­გორ იქ­ც­ნენ უბ­რა­ლო ბი­ჭე­ბი ლე­გენ­დე­ბად.
             ალ­ბო­მებს დარ­თუ­ლი აქვს დის­კოგ­რა­ფია და ქრო­ნო­ლო­გია.” “ფინქ ფლო­ი­დის” ალ­ბო­მი ჯგუ­ფის პირ­ვე­ლი ოთხე­უ­ლის უძ­ვე­ლე­სი ფო­ტო­სუ­რა­თით იხ­ს­ნე­ბა. 1960-იანი წლე­ბის ფო­ტო­ზე ერ­თად არი­ან რო­ჯერ უოტერ­სი, ნიკ მე­ი­სო­ნი, სიდ ბა­რე­ტი და რი­ჩარდ რა­ი­ტი. ეს ის დროა, რო­ცა ბენდს ჯერ “ლე­ო­ნარ­დის მდგმუ­რე­ბი” ერ­ქ­ვა, შემ­დეგ - “სპექ­ტ­რუმ 5”, შემ­დეგ - “ჩა­ის სერ­ვი­ზი”. ამ­გ­ვა­რი ძი­ე­ბე­ბის შემ­დეგ სიდ ბა­რეტ­მა მო­უ­ლოდ­ნე­ლად მო­ი­ფიქ­რა ახა­ლი სა­ხე­ლი - “ფინქ ფლო­იდ”. მან თა­ვი­სი უსაყ­ვარ­ლე­სი მუ­სი­კო­სე­ბის - ფინქ ან­დერ­სო­ნი­სა და ფლო­იდ კონ­სი­ლის სა­ხე­ლე­ბი შე­ა­ერ­თა. ფო­ტო­ებ­ზე დე­ტა­ლუ­რა­დაა ასა­ხუ­ლი კონ­ცერ­ტე­ბი. აქ ნა­ხავთ 1966 წლის 15 ოქ­ტომ­ბ­რის პირ­ველ შო­უს და 1966 წლის ნო­ემ­ბ­რის ფსი­ქო­დე­ლი­ურ კონ­ცერტს ჰორ­ნ­სის ხე­ლოვ­ნე­ბის კო­ლე­ჯის სცე­ნა­ზე. კონ­ცერ­ტ­ზე გა­ნა­თე­ბის ეფექ­ტე­ბის გა­მო­ყე­ნე­ბის იდეა ჯგუფს ძველ­მა წევ­რ­მა მა­იკ ლე­ო­ნარ­დ­მა მი­ა­წო­და, რო­მე­ლიც სი­ნათ­ლი­სა და ხმის სის­ტე­მის გან­ვი­თა­რე­ბა­ზე მუ­შა­ობ­და ჰორ­ნ­ში. სის­ტე­მა სი­ნათ­ლის ეფექ­ტე­ბის გა­კონ­ტ­რო­ლე­ბას გუ­ლის­ხ­მობ­და ხმის მი­ხედ­ვით და თავ­და­პირ­ვე­ლად ჩა­წე­რილ, შემ­დეგ კი ცოცხ­ლად შეს­რუ­ლე­ბულ მუ­სი­კა­შიც გა­მო­ი­ყე­ნე­ბო­და. ფე­რა­დი და მოძ­რა­ვი მა­ნა­თო­ბე­ლი ეფექ­ტე­ბით გა­ფორ­მე­ბუ­ლი სას­ცე­ნო შოუ მა­ლე “ფინქ ფლო­ი­დის” სა­ვი­ზი­ტო ბა­რა­თად იქ­ცა. 200-გვერ­დი­ან ალ­ბომ­ში ფო­ტო­ებს ორი მე­სა­მე­დი უკა­ვია, რომ­ლე­ბიც გა­და­ღე­ბუ­ლია კონ­ცერ­ტებ­ზე, რე­პე­ტი­ცი­ი­სას, ხმის ჩამ­წერ სტუ­დი­ებ­ში, აქ არის პრო­ექ­ცი­რე­ბუ­ლი გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბე­ბი, ყო­ველ­დღი­უ­რი სცე­ნე­ბი, ტურ­ნე­ე­ბი. და კი­დევ ფო­ტოგ­რაფ ენ­დ­რიუ ვი­ტა­კის ცნო­ბი­ლი ფსი­ქო­დე­ლი­უ­რი ფო­ტო­სე­სია. ენ­დ­რიუ ვი­ტაკ­მა სტუ­დი­ა­ში “ფინქ ფლო­ი­დის” შო­უს მსგავ­სი გა­ნა­თე­ბა მო­აწყო და ჯგუ­ფის წევ­რებს მო­მა­ჯა­დო­ე­ბე­ლი ფო­ტო­ე­ბი გა­და­უ­ღო. LSD-თი გა­ტა­ცე­ბის გა­მო სიდ ბა­რე­ტის ჯგუ­ფი­დან წას­ვ­ლის შემ­დეგ ფო­ტო­ებ­ზე დე­ვიდ გელ­მო­რი ჩნდე­ბა. ამ ნა­წილს ალ­ბომ­ში ახა­ლი სა­ხე­ლი “დე­და ატო­მის გუ­ლით” ჰქვია და შეგ­ვიძ­ლია თვა­ლი გა­ვა­დევ­ნოთ ახალ შე­მად­გენ­ლო­ბას 1970 წლის ნო­მერ პირ­ვე­ლი ჰი­ტი­დან 2005 წლის “ლა­ივ 8”-მდე, რო­ცა დე­ვიდ გილ­მო­რი, რო­ჯერ უოტერ­სი, ნიკ მე­ი­სო­ნი და რი­ჩარდ რა­ი­ტი 24-წლი­ა­ნი შუ­ა­ლე­დის შემ­დეგ ლონ­დონ­ში კვლავ შე­იკ­რიბ­ნენ. ეს საქ­ველ­მოქ­მე­დო კონ­ცერ­ტი იყო “დი­დი რვი­ა­ნის სა­მი­ტის” წინ, რო­მე­ლიც შოტ­ლან­დი­ა­ში იმარ­თე­ბო­და. მსოფ­ლი­ოს სხვა­დას­ხ­ვა ქა­ლაქ­ში “ლა­ივ 8”-ის ანა­ლო­გი­უ­რი ცხრა კონ­ცერ­ტი ჩა­ტარ­და, რომ­ლის მი­ზა­ნიც იყო, შეკ­რე­ბილ პუბ­ლი­კას სა­კუ­თა­რი სა­ხე­ლე­ბი ჩა­მო­ე­წე­რა და “დი­დი რვი­ა­ნის” ლი­დე­რე­ბის­თ­ვის გა­და­ე­ცათ მე­სა­მე სამ­ყა­როს ქვეყ­ნებ­ში არ­სე­ბუ­ლი სი­ღა­ტა­კი­სა და შიდ­ს­თან ბრძო­ლის მოთხოვ­ნით. ნიკ მე­ი­სო­ნი ამ­ბობ­და, ამ თუ არა, სხვა რო­მე­ლი­მე საქ­ველ­მოქ­მე­დო კონ­ცერ­ტ­ზე მა­ინც შე­ვიკ­რი­ბე­ბო­დი­თო, მაგ­რამ ფაქ­ტია, პირ­ვე­ლი ნა­ბი­ჯი რო­ჯერ უოტერ­ს­მა გა­დად­გა და დე­ვიდ გილ­მორს და­უ­რე­კა. კრი­ტი­კო­სე­ბი თუ თაყ­ვა­ნის­მ­ცემ­ლე­ბი ამ­ბობ­დ­ნენ, რომ ეს ერთ-ერ­თი სა­უ­კე­თე­სო კონ­ცერ­ტი იყო ჯგუ­ფის ის­ტო­რი­ა­ში. ახალ­გაზ­რ­და მე­ლო­მა­ნე­ბი კი, პირ­ვე­ლად რომ მო­ის­მი­ნეს ჯგუ­ფის გა­მოს­ვ­ლა, “ფინქ ფლო­ი­დის” თაყ­ვა­ნის­მ­ცე­მელ­თა რი­გებს შე­უ­ერ­თ­დ­ნენ. ჯგუ­ფი სცე­ნა­ზე მათ­სა­ვე სიმ­ბო­ლომ - გუ­ლის­ცე­მის ხმამ და დიდ ეკ­რან­ზე გა­მო­სა­ხულ­მა კარ­დი­ოგ­რა­ფი­ულ­მა გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბამ წა­რად­გი­ნა. თაყ­ვა­ნის­მ­ცემ­ლე­ბი ფიქ­რობ­დ­ნენ, რომ ამ კონ­ცერ­ტის შემ­დეგ “ფინქ ფლო­ი­დი” კვლავ ერ­თად გა­ნაგ­რ­ძობ­და დაკ­ვ­რას”, მაგ­რამ იმე­დი გა­უც­რუვ­დათ. “ილუს­ტ­რი­რე­ბუ­ლი ბი­ოგ­რა­ფი­ე­ბის” სე­რი­ის მე­ო­რე ალ­ბო­მი - “ბით­ლ­ზი”, შე­იძ­ლე­ბა ით­ქ­ვას, იმ სი­ურ­პ­რი­ზის გაგ­რ­ძე­ლე­ბაა, რო­მელ­საც ქარ­თ­ვე­ლი გა­მომ­ცემ­ლო­ბე­ბი ბით­ლო­მა­ნებს სთა­ვა­ზო­ბენ. გა­სულ წელს, სე­რი­ით “ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლებ­მაც შეც­ვა­ლეს მსოფ­ლიო”, გა­მო­ვი­და “ბით­ლ­ზის” ბი­ოგ­რა­ფის ჰან­ტერ დე­ვი­სის ცნო­ბი­ლი ნაშ­რო­მი, რო­მე­ლიც შე­ი­ცავს ჯგუ­ფის წევ­რ­თა ინ­ტერ­ვი­უ­ებ­სა და სა­ერ­თოდ ყვე­ლა­ფერს ამ ჯგუ­ფის შე­სა­ხებ. წიგ­ნი პირ­ვე­ლად 1968 წელს გა­მო­ვი­და, 90-იანებ­ში კი მწე­რალ­მა იგი ხე­ლახ­ლა გა­და­ა­მუ­შა­ვა. რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, ყვე­ლაფ­რის ნახ­ვა და წა­კითხ­ვა ინ­ტერ­ნეტ­შიც შეგ­ვიძ­ლია, მაგ­რამ წიგ­ნებს სულ სხვა დატ­ვირ­თ­ვა აქვს მე­ლო­მა­ნი­სათ­ვის, ისე­ვე რო­გორც დის­კებს და ფო­ტო­ებს. ფო­ტო­ე­ბი კი, შე­იძ­ლე­ბა ით­ქ­ვას, ამ ლე­გენ­და­რულ ოთხე­ულს მარ­თ­ლაც რომ გა­მორ­ჩე­უ­ლი აქვთ, ეს ხომ ის ადა­მი­ა­ნე­ბი არი­ან, რომ­ლებ­მაც სცე­ნა­ზეც და ცხოვ­რე­ბა­ში უშუ­ა­ლო და თა­ვი­სუ­ფა­ლი ქცე­ვის სტი­ლი და­ამ­კ­ვიდ­რეს. ამი­ტომ ეს ხა­ლი­სი­ა­ნი ფო­ტო­ე­ბი, რო­გორც და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი ნა­მუ­შევ­რე­ბი, თა­ვის­თა­ვად ფა­სე­უ­ლო­ბას წარ­მო­ად­გენს ფო­ტო­ხე­ლოვ­ნე­ბის ის­ტო­რი­ი­სათ­ვის. წი­ნამ­დე­ბა­რე ალ­ბო­მი, რო­გორც სარ­ჩე­ვი, გვამ­ც­ნობს ჯგუ­ფის გრძე­ლი და მიხ­ვე­ულ-მოხ­ვე­უ­ლი გზის შე­სა­ხებ, თუმ­ცა კი, დრო­ის თვალ­საზ­რი­სით ეს გზა სულ რამ­დე­ნი­მე წელს მო­ი­ცავს - 1962 წლი­დან, ვიდ­რე მათ დაშ­ლამ­დე, რად­გან სე­რია “ილუს­ტ­რი­რე­ბუ­ლი ბი­ოგ­რა­ფი­ე­ბი” ცალ­კე ალ­ბო­მად გვთა­ვა­ზობს “ჯონ ლე­ნონს”. რო­გორც მსოფ­ლიო ლი­ტე­რა­ტუ­რის პრო­ცე­სებს ვეხ­მი­ა­ნე­ბით და გვინ­და, მა­თი თარ­გ­მა­ნე­ბი ქარ­თულ ენა­ზეც გა­მოვ­ცეთ, ასე­ვეა ეს ალ­ბო­მე­ბი მსოფ­ლიო ხე­ლოვ­ნე­ბის ის­ტო­რი­ი­სათ­ვის. ვფიქ­რობთ, ამ­გ­ვა­რი წიგ­ნე­ბი აქ­ტუ­ა­ლუ­რია ქარ­თულ სივ­რ­ცე­ში, რად­გან, რბი­ლად რომ ვთქვათ, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში მუ­სი­კა­ლუ­რი გე­მოვ­ნე­ბა და­ბა­ლია. ამ­გ­ვა­რი პრო­ექ­ტე­ბის და­ნიშ­ნუ­ლე­ბა ისიც არის, და­ა­ფიქ­როს მკითხ­ვე­ლი და მა­თი გე­მოვ­ნე­ბა უკე­თე­სის­კენ შეც­ვა­ლოს. აქ­სი­ო­მაა - რო­ცა წარ­სუ­ლი იცი, აწ­მ­ყო უკე­თე­სი გა­მოგ­დის,” - ამ­ბობს სე­რი­ის რე­დაქ­ტო­რი ნი­ნო გო­გა­ლა­ძე.

No comments:

Post a Comment